Facebook heeft toch wel een impact op mijn leven. Kom steeds weer oude en nieuwe bekenden tegen. Zo vond mijn eerste vriendje me terug en haalden we herinneringen op. Hij schreef me een brief en die is te mooi om niet te delen.
Ik vind het leuk om te horen hoe het met hem gaat. Veel uit die tijd was bij kwijtgeraakt. Geen idee wie ik toen was en hoe ik door het leven ging. Dat komt nu weer een beetje terug. Ik leef nu een beetje met hem mee, want hij heeft een nieuwe vlam ontmoet en volg de ontwikkelingen op de voet (op gepaste afstand, dat wel).

“hey Lieve Mila
Wat kan het leven toch raar lopen. Nooit gedacht dat we na al die jaren weer contact zouden krijgen. Die paar keer in de trein en pizzeria even gemakshalve vergeten, dat waren vluchtige ontmoetingen. Toen ik me inschreef op Facebook had ik geen flauw idee wie ik daar allemaal zou ontmoeten. Ik was dan ook aangenaam verrast toen ik jou daar terug vond. De herinneringen komen nu ook weer terug. Eigenlijk alleen maar mooie herinneringen.
Weet je nog dat we ‘s avonds vaak op jouw kamer waren. Daar kon je dan ongestoord vertellen hoe onredelijk je leraren weer eens waren geweest of hoe vervelend een van je zussen zich weer gedragen hadden. Vaak ik ging dan nog even langs het tankstation om wat chocola of anders lekkers te halen. Ik herinner me wel dat we goed met elkaar konden praten, vraag me echter niet waar we het allemaal over hebben gehad, maar diepgang had het zeker.
Wat mijn leven (en of ze het willen of niet ook dat van mijn pap en mam) totaal op z’n kop gezet heeft was het andere eetgewoonte bij jullie thuis. Lekker met veel kruiden, heel anders dan bij ons thuis de hollandse kost. Dat was een verrijking. Het pasta gerecht met zalm heb ik nog vaak klaar gemaakt, niet zo lekker als bij jou thuis, maar het kwam in de buurt, de andere wisten toch niet hoe echt moest smaken. Of de lasagna, oh lekker. Weet je nog dat we bij ons thuis pizza’s gebakken hebben. Volgens mij ben ik toen koken leuk gaan vinden, daar hield ik me eerst totaal niet mee bezig. Door jou zijn we thuis ook veel lekkerder gaan koken, ik pushte mijn mam om ook meer kruiden te gaan gebruiken en dat doet ze tot op de dag van vandaag ook nog steeds. Nu ik aan die pasta denk, ik heb het recept ooit gehad en in een italiaans kookboek gestopt. Dat boek heb ik ooit aan iemand uitgeleend, weet niet meer aan wie en ben dus het recept kwijt. Kun je me dat nog een keer geven?
Toen de relatie uit raakte herinner ik me nu weer, belde je wel nog vaak en vroeg hoe het me ging. Ik hield me dan groot door te zeggen dat het wel ok ging maar dat was niet helemaal waar. Ik voelde me op dat moment weer ok omdat ik met je sprak en hoopte dat het weer “aan” zou raken, tegen beter weten in natuurlijk. Toch heeft dat bellen van jou mij wel geholpen het verdriet te verwerken.
Weet jij eigenlijk nog hoe het komt dat we elkaar helemaal uit het oog zijn verloren? Dat staat me helemaal niet meer bij.
En dan in één keer pats-boem ben je er weer. Het contact voelt direct weer als vanouds aan, maf eigenlijk. Je hebt elkaar zolang niet gezien of gesproken en toch is het net alsof we altijd contact hebben gehad, ik ben even een pakje sigaretten gaan halen lijkt het. Jij praat open en kwetsbaar en volgens mij geef ik mezelf nu pas voor de eerste keer echt bloot aan jou. Het is leuk om het verleden weer te koppelen aan het heden. We leren elkaar opnieuw en nu eigenlijk nog beter kennen. Ook de onuitgesproken gedachte van destijds krijgen nu een definitieve plek, stom hé. Niet dat ik er tot nu toe mee geworsteld heb, ik heb het wel verwerkt hoor maar ik heb vaak gedacht waarom en dat wordt nu steeds duidelijker.
Ik heb het eigenlijk nooit zo in de moderne communicatie gezien, vond dat veelal onpersoonlijk. Nu ik op Facebook zit en ook whatsapp heb merk ik toch dat je ook diepgang en fun kunt hebben digitaal. Zoals wij nu met elkaar berichtjes uitwisselen, is gewoon genieten. Leuk om weer contact te hebben.
Groetjes en dikke knuffel, Gijs.”
Ik zal maar eens snel dat pasta recept opsturen!
Heb vandaag genoten van de zon en een flesje wijn gedronken met Michel. Hij vertelde mij dat hij niet veel jeugdliefdes heeft gehad. Al heel jong viel hij in de armen van zijn vrouw en houden ze het al een hele tijd samen vol. Met ups and downs en af en toe vragen of ze er zo jong ook wel al echt klaar voor waren. Ik bewonder Michel, ik merk dat hij het niet altijd makkelijk heeft thuis. Maar hij gaat ervoor. Al zoeken we elkaar steeds meer op. Gedeelde smart is halve smart?