Daar zat ik dan. Te dwalen op facebook. Wat vrienden toegevoegd uit mijn Amersfoort tijd. Al vaker had ik op internet gezocht naar mijn oude jeugdliefde, maar geen enkele zoekmachine kon hem vinden. Goed verstopt? En pats, opeens zag ik hem via via op facebook verschijnen. Zonder erbij na te denken een vriendschapsverzoek verstuurd. Daarna snel mijn ipad dichtgeklapt en ik ben gaan strijken (want ook dat moet gewoon, ook al woon je in het mooie Frankrijk). De dag is verder gegaan met mijn dagelijkse dingen en de dagelijkse ploings op mijn iphone in mijn broekzak. Tweets en whatsappjes van vriendinnen. Lezen en reageren. En weer verder met de strijk. Mezelf voorhoudend dat die oude liefde vast overdag niet aan het facebooken is en dat er daarom geen fb-ploing kan zijn….
Mijn hart ging tekeer toen ik de volgende dag de melding kreeg dat mijn vriendschapsverzoek was geaccepteerd. Nog mooier was dat ik hem online zag en heb meteen een berichtje gestuurd. En wat is er dan mooier om meteen een berichtje terug te krijgen?
