The good old days

Ik ben er een ster in; mijmeren over vroeger. Een brok sentiment ben ik. Zocht vandaag het facebook af naar vrienden van vroeger. Vrienden uit mijn “op-stap-gaan-tijd.” Echte vrienden waren het trouwens niet, maar in mijn herinnering heb ik ze bijzonder gemaakt. Het waren toen eigenlijk helemaal niet mijn types, te veel bier en getier. En wat zie ik toch mijn verbazing? Ze zijn ouder en grijzer maar nog geen spat wijzer. Zou ik vroeger foto’s gemaakt hebben in de kroeg, dan zouden ze eruit gezien hebben als ze foto’s die ik nu zag. Bier en getier. Ik zie ook veel lol op die foto’s hoor, maar vraag me af of ik hier sentimenteel over moet doen.

Tijd om weer te focussen op het NU en op het Straks.

Later: vergeet mij niet.

Het is nauwelijks voor te stellen
Zoals hij hier zit oud en stil
Dat ook hij ooit heeft gevoetbald
Veelbelovend stopper-spil
Dat het meisje toen ze hem zag
Dacht dat is een lekker ding
Dat ze hier hebben gelopen
Tot de maan weer onderging

Het is nauwelijks voor te stellen

Zoals je hier nu ligt
Dat je ooit moeilijk zal lopen
Rimpels krijgt in je gezicht
Misschien dat wij elkaar
Niet meer herkennen over zoveel jaar
En dat ik iets moet verzinnen
Hoe herkennen wij elkaarWant als we oud zijn en versleten
Wil ik dat je me herkent
Dat je denkt aan wat geweest is
Wie je was is wat je bent
Oude liefde, lang versleten
Terug in oude staat
Dat we dan nog een keer lopen
Tot de maan weer ondergaat

(Vergeet mij niet, Tröckener Kecks)

Sweeter than wine

Vroeger toen dronk ik nog geen wijn. Met vroeger bedoel ik toen ik jong en onbezonnen door het leven sprong en af en toe in de kroeg rondhing. Vroeger ben ik wel eens gekust. Wel meer dan eens, trouwens. Van de eerste kus schoot ik in de lach, had geen idee hoe dat allemaal werkte toen. Andere kussen waren prettig, smaakvol, vurig, plakkerig, saai, houterig of vooral niet voor herhaling vatbaar. Kussen is een kunst. Er was er echter een, die ik nooit meer heb geproefd. Een kus Sweeter than Wine. Ik heb die uitdrukking tot op heden niet kunnen matchen. Nu drink ik wijn, rollend over mijn tong, langzaam naar beneden. Lekker. Wijn is er in allerlei soorten en smaken. Maar geen een die smaakt zoals die zoen van toen. Ik doe mijn ogen dicht en ga terug in mijn herinnering. Intenser than life.

A penny for your thoughts my dear. Lavender.

Lyrics | Marillion lyrics – Lavender lyrics

Volgens mij is dit liefde. Dat je altijd een penny over hebt voor de gedachten van de ander.

I was walking in the park
Dreaming of a spark
When I heard the sprinklers whisper
Shimmer in the haze of summer lawns.
Then I heard the children singing
They were running through the rainbows.
They were singing a song for you
Well it seemed to be a song for you
The one I wanted to write for you

Granaat

Ik hoorde net een leuk liedje op de radio. Deuntje leuk, tekst aardig. Even op google opgezocht, want ben geen teksten-wonder. Versta ze nooit de eerste keer. Een man bezingt zijn liefde voor een meisje. Een beetje zoals Bryan Adams al deed met zijn: I will die for you, lie for you. etc. Toen Bryan dit zong was ik jong. Ik droomde van een Bryan die voor mij wilde liegen, bedriegen, doodgaan en weet ik veel wat nog meer. Nu ben ik ouder en wijzer.

I’d catch a grenade for you (yeah, yeah, yeah)
Throw my hand on a blade for you (yeah, yeah, yeah)
I’d jump in front of a train for you (yeah, yeah, yeah)
You know I’d do anything for you (yeah, yeah, yeah)
I would go through all this pain
Take a bullet straight through my brain
Yes, I would die for you, baby
But you won’t do the same

Ik denk nu: “ach, lief, die jongen is voor de eerste keer verliefd, hopelijk kan hij zijn gevoel een beetje reguleren.” Liefde tussen man en vrouw is natuurlijk geven en nemen. Maar gaat verder. Liefde tussen man en vrouw is vaak onuitgesproken daar. Daar zijn op de juiste momenten, ook zonder dat de ander daar om vraagt.

En die bommen, granaten, treinen. Ja, die stop ik, vang ik…voor mijn kinderen. Altijd. Daar geef ik mijn leven voor. En voor mijn man? Daar zet ik een kopje koffie voor. Met precies het aantal zoetjes en melk waarop hij zijn koffie graag drinkt.

Rust zacht

Soms vraag ik me af waarom ik het nieuws volg in Nederland. Ik lees met tranen in mijn ogen het verhaal over het kindje dat overleden is op het verjaardagsfeestje van zijn grotere broer. Je viert het leven en raakt een ander leventje kwijt. Deze klap….

Geen woorden, alleen tranen.  

Ooit…

Ooit zaten we samen op een bankje.

Het was donker, koud en stil.

We maakten een stille afspraak.

Jouw hoofd tegen het mijne

En we seinden onze gevoelens door.

Jij vroeg me even niet te kijken

En met je sleutel kerfde jij iets in hout.

Tot op de dag van vandaag weet ik niet wat er staat

Maar ik voel dat ik dat ene woord meteen zal herkennen.

De vraag is alleen wanneer jij weer met mij naar dat bankje gaat.

Ploing

Daar zat ik dan. Te dwalen op facebook. Wat vrienden toegevoegd uit mijn Amersfoort tijd. Al vaker had ik op internet gezocht naar mijn oude jeugdliefde, maar geen enkele zoekmachine kon hem vinden. Goed verstopt? En pats, opeens zag ik hem via via op facebook verschijnen. Zonder erbij na te denken een vriendschapsverzoek verstuurd. Daarna snel mijn ipad dichtgeklapt en ik ben gaan strijken (want ook dat moet gewoon, ook al woon je in het mooie Frankrijk). De dag is verder gegaan met mijn dagelijkse dingen en de dagelijkse ploings op mijn iphone in mijn broekzak. Tweets en whatsappjes van vriendinnen. Lezen en reageren. En weer verder met de strijk. Mezelf voorhoudend dat die oude liefde vast overdag niet aan het facebooken is en dat er daarom geen fb-ploing kan zijn….

Mijn hart ging tekeer toen ik de volgende dag de melding kreeg dat mijn vriendschapsverzoek was geaccepteerd. Nog mooier was dat ik hem online zag en heb meteen een berichtje gestuurd. En wat is er dan mooier om meteen een berichtje terug te krijgen?